Bütün turunçgiller gibi, greyfurt (altıntop) ağacı da bolca humus barındıran, derin, süzek, kumlu – tınlı, tınlı veya killi – tınlı topraklarda yetiştirilmektedir. Toprağın derinliklerine inen köklerin oksijen ihtiyacı fazladır. Bu nedenle,  asla ağır bünyeli topraklarda yetiştirilmemelidir. Yetiştirilecek bölgede, taban suyunun 1,5 metrenin altında olması istenmektedir. Eğer taban suyu 1.5 metrenin üzerinde ise drenaj yapılması gerekmektedir. Topraktaki kireç miktarına oldukça duyarlı olan greyfurt ağacı için optimumpH derecesi 5.5 – 6 arasındadır. Sıcak ve soğuk rüzgarlar, greyfurt ağacını olumsuz yönde etkilemektedir. Bu nedenle yetiştiricilik yapılan bölge rüzgar alıyorsa, rüzgarkıran sistemi kurulmasında fayda vardır.  Düşük orandaki nispi nem, ağacın gelişimini olumsuz yönde etkilemektedir. Bütün turunçgillerde olduğu gibi greyfurt ağaçlarının kökleri de, toprağın oldukça derinlerine inmektedir. Fakat ağacın köklerinin % 90’ı, toprağın ilk 90 cm derinliğinde yer almaktadır. Bu nedenle  toprak işlemesi, fazla derin sürümlerde ağaç köküne zarar verileceğinden dolayı ortalama 10 cm derinlikte yapılmalıdır. Greyfurt yetiştiriciliğinde, kurulan bahçenin 15 – 20 gün arayla yılda 4 defa çapalanması veya büyük bahçeler büyükse sürülmesi, yetiştiriciliği olumlu yönde etkiler. Eğer bahçe sürülecek ise kesinlikle pulluk kullanılmamalıdır. Aksi halde kökler zarar görecektir. Bahçede bulunan yabancı otlarda bu şekilde mücadele edilebileceği gibi herbisitlerle de mücadele yapılabilmektedir.Greyfurt ağaçlarında şekil ve ürün budamaları uygulanır. Ağaçlara genellikle kâse şekli verilmektedir. Ağaçlar, uç kurutan hastalığına karşı hassas olduğu için yazın budama yapılmamalıdır. Dikim sırasında terbiye budaması yapılmış greyfurt fidanlarına 2 – 3 yıl süreyle budama yapılmaz. İlk 2 – 3 yıl yalnızca alt  sürgünler alınır. Ağaçların ürün vermesiyle beraber şekil budamasına başlanır. Bihassa dikine doğru büyüyen obur dallar erkenden kesilmelidir. Dondan zarar gören dallar , yeni sürgünler çıktıktan sonra sürgünün hemen üstünden kesilmelidir. Budama işlemine son donlardan sonra başlanmalı ve ilkbahar sürgünleri oluşmadan bitirilmelidir. Fazla sulama yapılırsa ağacın kökleri havasız kalır ve bu durum kök çürüklüğüne neden olabilir. Kök çürüklüğü de meyve veriminin ve kalitesinin düşmesine neden olan bir etmendir. Eğer  ağaçların yaprakları akşam saatlerine doğru solgunluk gösteriyor ve gece saatlerinde tekrar canlanıyorsa ağacın sulama zamanı gelmiş demektir. Öğle saatlerinde güneşin etkisi ile oluşan geçici solgunluk sulamanın gerektiği anlamına gelmez.

Greyfurt, yaz ayları hariç yıl boyunca sıkılarak suyu tüketilen,  altıntop da denen bir  turunçgildir. Anavatanı Jamaika  greyfurt ağaçları,  17. yüzyılda dünyanın sıcak iklimlerine yayılmıştır. Türkiye’de, özellikle Ege ve Akdeniz Bölgeleri’nde yetiştirilmektedir. Günümüzde en önemli greyfurt üreticileri Güney Afrika, Çin, ABD ve İsrail’dir. 2017 yılı verilerine göre Türkiye, yıllık 163.000 ton üretim ile dünyada 7. sıradadır. Yuvarlak şekilli, üstten ve alttan basık meyvelerine göre,  çekirdekli ve çekirdeksiz olarak farklı türlere ayrılır. Meyve dilimlerinin kabukları soyularak yenebilir. Meyveleri, Vitamin C yönünden çok zengindir. Meyveleri sarı renkte ve kalın kabukludur. Çeşidine göre, kırmızı, sarı veya pembe renkli ete sahiptir. Eti, acımsı olduğundan çoğunlukla suyu sıkılarak tüketilir. Salkımlar halinde açan, güzel kokulu, beyaz renkli çiçeklere sahiptir.

Greyfurt Çeşitlerini baktığımızda 7 çeşidi bulunmaktadır. Bunlar şu şekilde -RubyRed:Dünya üzerinde üretimi en yaygın çeşittir. Meyvesinin eti pembe fakat meyve suyu beyaz renklidir. Meyveleri birbirine değdiğinde yanak yaparlar. Periyodisite ve puflaşma göstermez. Ağaç üzerinde uzun zaman kalabilir ve 4 ay boyunca depolanabilir. Yüksek ve düzenli verim alınan bu çeşit, Türkiye’de de en çok tercih edilen çeşittir. Star Ruby: Bu çeşidin kabuğu ve meyve eti  kırmızı renklidir. En kırmızı greyfurt çeşidi olup ihracata da uygundur. Çok sulu ve lezzetlidir. Çalıya benzeyen, çok sık dal yapısı nedeniyle yetiştirilmesi zor bir çeşittir. Kasım – Aralık aylarında hasat edilir.  Meyvesi depolamaya uygun değildir. Herbisitlere, kök çürüklüğüne ve  güneş yanığına karşı duyarlıdır. Flame:  Renkli bir çeşittir. Güçlü bir ağaç yapısı vardır. Meyveleri,  yuvarlak, düzgün,  pürüzsüz ince kabukludur. Kabuğun üzerindeki pembe  parçalılık cezbedici bir özelliğidir. Diğer çeşitlerden daha çok meyve suyu bulunur. Meyveler, ağacın üstünde uzun müddet kalabilir. Geççi bir çeşittir. Star Ruby kadar soğuk duyarlılığı yoktur. Henderson: Star Ruby’e benzer ancak  verimi daha yüksek ve ekolojik  uyumu daha iyi olan, renkli bir çeşittir. Taze olarak tüketime elverişlidir. Türkiye’de üretimi alanı  gün geçtikçe genişlemektedir. Diğer çeşitlere nazaran hem meyve etininhem de kabuğunun rengi daha koyu tonludur. Ruby ve MarshSeedles çeşitlerinden daha erken hasada gelir. Meyve suyu da, diğer çeşitlerden daha koyudur. Ray Ruby: Renkli ve şekerli bir çeşittir. Ağaç üzerinde, Aralık  ortalarına kadar Ruby ile arasında fark görülmez. Bu çeşidin meyveleri, genellikle meyve suyu olarak değerlendirilmektedir.RioRed: Son geliştirilen, renkli çeşitlerden biridir. Kuvvetli bir ağaca sahip, geççi bir çeşittir. Çekirdek sayısı az olup meyvesinin kabukları zor soyulur. Yarı kurak ya da kurak dönemlerde, meyvelerinde şekil bozuklukları görülebilir. MarshSeedless: Çok verimli, periyodisite göstermeyen, partenokarpieğilimli  bir greyfurt çeşididir. Tüm çeşitler içerisinde, en yüksek  sıcaklık toplamına ihtiyaç duyan çeşittir ve bu yüzden  Türkiye’de istenen kaliteyi yakalayamamıştır. Beyaz renkli bu çeşit,  Ocak ortasından Mart  başına kadar hasat edilebilir. Meyveleri uzun zaman ağaçta kalabilir ve depolanmaya elverişlidir.